In 2005 schreven het S.M.A.K. en het MSK een wedstrijd uit voor een ontwerp van het plein tussen de twee musea, het Museumplein. Wim Goes Architectuur en Aldrik Heirman wonnen de wedstrijd. In hun ontwerp stelden ze voor om het plein autovrij te maken en om een stenen tapijt te leggen met respect voor de openbare ruimte, mens, kunst en natuur. In 2014 werd het Museumplein omgedoopt tot Jan Hoetplein en werd het park aan het MSK Robert Hoozeepark genoemd. Het plein is nog steeds niet gerealiseerd.
Twee musea verenigd
Het Jan Hoetplein ligt tussen het MSK en het S.M.A.K.. De twee musea, die historisch verbonden zijn, zullen door het plein ook ruimtelijk aan elkaar verbonden worden. Het MSK, dat nu eigenlijk buiten het park ligt, wordt zo écht deel van het park. De trappen aan het S.M.A.K. zullen verdwijnen, waardoor het museum letterlijk laagdrempelig wordt. Dit plan:
respecteert de symmetrie van het MSK-gebouw
past perfect in de toekomstvisie voor het Citadelpark
Stenen tapijt
Het plein is gemaakt van blokjes natuursteen. Die worden als een tapijt over de bestaande hellingen gedrapeerd. Deze oplossing heeft veel voordelen:
Het reliëf van het park blijft behouden
De bomen kunnen blijven
Er kan water door de grond sijpelen
Het is een relatief goedkope oplossing
De droom van Robert Hoozee en Jan Hoet
Zowel Robert Hoozee (de directeur van het MSK) als Jan Hoet (de oprichter van het S.M.A.K.) droomden van een plein tussen hun musea.